PADDY HOPKIRK: GENTLEMAN, LEGENDA W KLASYCZNYM MINI I PIĄTY BEATLES

Monachium. W 1964 roku Rajd Monte Carlo był jeszcze prawdziwą przygodą dla wszystkich uczestników i widowiskiem transmitowanym na żywo w telewizji. Producenci samochodów z całego świata postrzegali wtedy rajdy samochodowe jako idealny sposób na prezentację swoich modeli. Konkurowały tam więc ze sobą samochody z różnych klas wagowych i mocy, a formuła handicapu zapewniała odpowiednią kompensację w przyznawaniu punktów. Kiedy 87-letni dziś Paddy Hopkirk mówi o swoim wyczynie w klasycznym Mini z numerem startowym 37, natychmiast ożywa fascynacja klasycznym motorsportem.

Hopkirk do dziś entuzjastycznie wypowiada się o właściwościach jezdnych klasycznego Mini. — Mini to był bardzo nowoczesny samochód. Jego napęd na przednie koła i zamontowany poprzecznie silnik były bardzo korzystne, podobnie jak fakt, że samochód był mały, a drogi kręte i wąskie — tak wspomina swój największy triumf kierowca pochodzący z Irlandii Północnej. U stóp Col de Turini wsiada za kierownicę klasycznego Mini.

Tym razem samochód jest w pomalowany lakierem w kolorze British Racing Green, na drodze nie ma śniegu, za to jest dość czasu, aby cieszyć się wspaniałym krajobrazem i widokiem na Monte Carlo. Hopkirk wciąż jedzie jednak idealną linią i z szerokim uśmiechem na ustach mocno wciska gaz na wyjściu z zakrętów. To od razu budzi frajdę z jazdy oraz wspomnienia z wydarzeń sprzed 56 lat.

Paddy Hopkirk i jego angielski pilot Henry Liddon wyruszyli zimą 1964 roku na Rajd Monte Carlo, który w tamtych czasach rozpoczynał się zlotem z dziewięciu europejskich miast. Sześć samochodów fabrycznych Mini i pozostali zawodnicy spotykali się dopiero w Reims we Francji. Patrick „Paddy” Hopkirk był już wtedy uznanym kierowcą i miał na koncie zwycięstwa w wyścigach górskich i pięć zwycięstw w Circuit of Ireland. Hopkirk zwrócił na siebie uwagę także podczas Tulip Rally w Holandii, Austrian Alpine Tour i Safari Rally. Podczas Rajdu Monte Carlo w 1962 roku dojechał do mety za kierownicą Sunbeam Rapiera na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej. A ponieważ był odważny i nigdy wcześniej nie jeździł po radzieckich drogach, w 1964 roku zgłosił się na ochotnika do startu z Mińska.

Start był udany i na wiejskich drogach przez Francję szybko wywiązał się pojedynek pomiędzy Hopkirkiem w MINI Cooperze S, a Szwedem Bo Ljungfeldtem w Fordzie Falconie. Finisz w Col de Turini miał być wstępnym rozstrzygnięciem. Kilka dni wcześniej spadło dużo śniegu, który solidnie utrudniał jazdę mocnym i ciężkim samochodom konkurencji, ale nie MINI. Hopkirk: — W zjazdach MINI było świetne, a próby odbywały się pod górę i w dół, więc mogliśmy nadrobić to, co straciliśmy pod górę.

Reszty dokonała formuła handicapowa. 17 sekund na odcinku specjalnym i pół minutowa przewaga w finałowym wyścigu na trasie Grand Prix w Monte Carlo nie wystarczyły Ljungfeldtowi do zepchnięcia Paddy’ego Hopkirka z pierwszego miejsca w klasyfikacji generalnej. Na mecie minęło trochę czasu, zanim porównano wszystkie czasy i zsumowano punkty. Ale w końcu pierwsze zwycięstwo klasycznego Mini w klasyfikacji generalnej Rajdu Monte Carlo stało się faktem.

Niespodziewany sukces, który przyciągnął uwagę całego świata i był hucznie świętowany zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, w ciągu jednej nocy uczynił klasycznego Mini legendą motorsportu, a Paddy’ego Hopkirka najsłynniejszym brytyjskim kierowcą rajdowym. Bezpośrednio po ceremonii wręczenia pucharów kierowca i samochód trafili do Wielkiej Brytanii, gdzie pojawili się w niezwykle popularnym wówczas programie telewizyjnym „Sunday Night at the London Palladium”. Fani, gwiazdy, a nawet brytyjski rząd przysyłali telegramy z gratulacjami. Jedną z najpiękniejszych pamiątek Hopkirka jest kartka z autografami Beatlesów i dopiskiem: „Teraz jesteś jednym z nas, Paddy!”

Mini Cooper S dominował w Rajdzie Monte Carlo również w kolejnych latach. Fińscy koledzy z zespołu Hopkirka, Timo Mäkinen i Rauno Aaltonen, którzy w 1964 roku zajęli już czwarte i siódme miejsce, zdobyli w latach 1965 i 1967 za kierownicą Mini Coopera S drugą i trzecią pozycję w klasyfikacji generalnej. Wśród fanów rajdów ta trójka kierowców znana było jako „trzej muszkieterowie”. W 2010 roku jako pierwsi weszli wspólnie do fińskiej „Rajdowej Galerii Sław”.

W 1967 roku Hopkirk zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej, a rok później ukończył Rajd Monte Carlo na piątym miejscu. Jednak jasne już było, że złota era małego zdobywcy gór zbliża się ku końcowi, zwłaszcza że konkurencja mocno się zbroiła. Hopkirk przesiadł się na inne modele i wygrał między innymi Rajd Akropolis. Swoją reputację prawdziwego sportowca i dżentelmena Paddy Hopkirk potwierdził podczas maratonu Londyn-Sydney w 1968 roku, kiedy to wraz ze swoim pilotem Tonym Nashem, będąc w czołówce, zatrzymał ich Austina, aby uratować załogę z płonącego samochodu, który rozbił się chwilę wcześniej.

Na początku lat siedemdziesiątych Paddy Hopkirk wycofał się z profesjonalnych rajdów samochodowych i poświęcił się importowi samochodów do swojej ojczyzny – Irlandii Północnej – i sprzedaży akcesoriów pod swoim nazwiskiem. Pracował również jako konsultant BMW Group przy wznowieniu marki MINI. Do dziś działalność wolontariacka tego weterana rajdów jest bardzo szeroka. Hopkirk już w czasach swojej aktywności jako kierowca rajdowy wspierał wiele kampanii na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego i nadal jest ambasadorem organizacji charytatywnej IAM RoadSmart. Zasiada również w zarządzie brytyjskiego klubu kierowców wyścigowych oraz wspiera stowarzyszenie WheelPower w promowaniu sportów na wózkach inwalidzkich. W 2016 roku Paddy Hopkirk został odznaczone przez księżniczkę Annę Orderem Imperium Brytyjskiego.

_{Wartości zużycia paliwa, emisji CO2, zużycia energii i zasięgu są ustalane zgodnie z procedurą pomiarową określoną w rozporządzeniu (WE) 715/2007 w jego aktualnie obowiązującym brzmieniu. Podane wartości dotyczą samochodów z wyposażeniem standardowym oferowanym w Niemczech, a zakresy uwzględniają różnice wynikające z wybranego rozmiaru kół, opon oraz wyposażenia dodatkowego i mogą się zmienić w trakcie konfiguracji.}

_{Wartości zostały już ustalone zgodnie z nowym cyklem testowym WLTP i przeliczone na NEDC, aby umożliwić ich porównanie. W tych pojazdach podatki i inne opłaty samochodowe uwzględniające (również) emisję CO2 mogą być obliczane na podstawie innych wartości niż podane.}

_{Więcej informacji dotyczących oficjalnego zużycia paliwa oraz specyficznej emisji CO2 nowych samochodów osobowych można uzyskać we wszystkich salonach sprzedaży.}

W przypadku pytań prosimy o kontakt:

Katarzyna Gospodarek, Corporate Communications Manager

Tel.: +48 728 873 932, e-mail: katarzyna.gospodarek@bmw.pl

BMW Group

BMW Group, reprezentująca marki BMW, MINI, Rolls-Royce i BMW Motorrad jest jednym z wiodących na świecie producentów samochodów i motocykli w segmencie premium, a także dostawcą wysokiej jakości usług finansowych i mobilnościowych. Sieć produkcyjna BMW Group obejmuje 31 zakładów produkcyjnych i montażowych w 15 krajach; firma dysponuje międzynarodową siecią dystrybucji w ponad 140 krajach.

W roku 2019 firma BMW Group sprzedała ponad 2,5 miliona samochodów oraz ponad 175 tysięcy motocykli na całym świecie. Dochód przed opodatkowaniem w roku finansowym 2019 wyniósł 7,118 mld euro przy obrotach wynoszących 104,210 mld euro. Według stanu na dzień poniedziałek, 31 grudnia 2019 r. w BMW Group było zatrudnionych 133 778 pracowników.

Podstawą sukcesu ekonomicznego BMW Group były zawsze odpowiedzialne działania i perspektywiczne myślenie. Dlatego też integralną część strategii firmy stanowią: zasady ekologicznego i społecznego zrównoważonego rozwoju wdrożone w całym łańcuchu dostaw, promowanie całościowej odpowiedzialności za produkty oraz aktywne angażowanie się w ochronę zasobów naturalnych.

www.bmwgroup.com

Facebook: http://www.facebook.com/BMWGroup

Twitter: http://twitter.com/BMWGroup

YouTube: http://www.youtube.com/BMWGroupView

Instagram: https://www.instagram.com/bmwgroup

LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/bmw