Dag 4 van de BMW Motorrad International GS Trophy 2024 Namibië: Zand en zee in perfect contrast

Swakopmund. De oceaan steeg als een luchtspiegeling aan de horizon. De koude, zilte bries van de Atlantische Oceaan spoelde het stof van de duinen weg, een welkome verademing na de meedogenloze hitte. Hier, waar de uitgestrektheid van de Namib-woestijn samenkomt met de eindeloze uitgestrektheid van de oceaan, was het alsof we in een nieuwe wereld waren beland — een wereld waar zand en zee in perfect contrast met elkaar dansen, een plek waar de woestijn zich overgeeft aan de diepe blauwe kust.

De rijders werden wakker met een zachte ochtend, maar de rust duurde niet lang. De komende dag beloofde zowel avontuur als uitdagingen toen ze zich klaarmaakten om het kamp te verlaten.

Kort na hun vertrek leidde de route hen rond de ruige schoonheid van Kleine Spitzkoppe, het kleinere broertje van de iconische Spitzkoppe-formatie. De rijders waren inmiddels vertrouwd geraakt met het steeds veranderende landschap van Namibië. Als er één woord was om het terrein te beschrijven, zou het “onvoorspelbaar” zijn — een land waar elke bocht een nieuwe uitdaging bood.

Nadat ze langs de randen van Kleine Spitzkoppe waren gereden, door het uitgestrekte nationale park, kwamen de rijders aan op de plek van hun eerste speciale uitdaging van de dag. De warming-up was voorbij en de echte test zou beginnen.

Day 4, Special Challenge 1: The ADVANTEC Pull Challenge. Door de nachtmerrie van elke rijder na te bootsen — een motorfiets die geen benzine meer heeft — heeft deze uitdaging een flinke dosis complexiteit toegevoegd. De taak leek eenvoudig genoeg: 50 meter afleggen, maar die 50 meter lagen bedolven onder diep, meedogenloos zand.

Bij de start stonden de drie rijders in een rij. De eerste renner ging snel op pad en racete door het zand naar de finish. Maar naarmate ze verder kwamen, begon de echte uitdaging voor de tweede renner. Terwijl hij door de stof- en zandwolk vocht die door de eerste werd opgeworpen, moest de tweede rijder een sleeptouw aan de derde motorfiets bevestigen en deze door het zand naar de finish trekken.

Terwijl de tweede rijder vocht om de tractie te behouden en de getrokken fiets naar voren te trekken, was de eerste renner al bij de finish aangekomen en had hij een gasfles gepakt om te simuleren dat hij de derde fiets had bijgetankt. Het was een test van coördinatie, kracht en strategie, nog moeilijker gemaakt door de zanderige omstandigheden en de meedogenloze stofwolk die achterbleef bij het vertrek van de eerste renner.

Rijder Taher Altayed (243) van Team Middle East zei: “Super leuke speciale uitdaging. We moesten met elkaar coördineren en ervoor zorgen dat iedereen wist wat te doen. Het plan was heel eenvoudig. Ik fietste naar de benzinetank terwijl mijn teamgenoten de hulpbehoevende fiets sleepten. Eenvoudig!”

De rijders voltooiden de lus rond Kleine Spitzkoppe, een parcours dat van alles te bieden had. Het voornamelijk harde vuil, los grind en rotsachtig terrein hielden hen gefocust, terwijl de paar gedroogde kreekovergangen met hun zandbedden net genoeg onvoorspelbaarheid zorgden om iedereen scherp te houden.

Terwijl ze westwaarts reden, liep de weg door kleine gemeenschappen, waar lokale bewoners bij hun handgemaakte kraampjes langs de weg stonden te zwaaien naar de passerende rijders. De aanblik van het konvooi motorfietsen en ondersteunende voertuigen was een spektakel voor de plaatselijke kinderen, met grote ogen van opwinding. Wie weet welke gedachten er door hun hoofd gingen. Misschien droomde een van hen ervan om een toekomstige GS-rijder te worden, verre landen te doorkruisen en deel te nemen aan zoiets groots als de GS Trophy.

De weg van de eerste speciale uitdaging naar de locatie voor de lunchpauze was beheersbaar, zelfs voor de minst ervaren rijders. Inmiddels had iedereen zijn ritme gevonden, met vertrouwen het zand en het losse grind aan te pakken. Zelfs de steile, rotsachtige heuvels vormden niet meer de uitdaging die ze ooit deden. Onderweg passeerden de rijders een verlaten marmermijn, met enorme marmerblokken verspreid over het landschap — een herinnering aan een ooit bloeiend gebied dat allang verdwenen was.

Na een korte maar broodnodige lunchpauze maakten de rijders zich klaar om de Khan River Canyon in te gaan, voor een ruig stuk terrein van 80 kilometer dat hun vaardigheden en uithoudingsvermogen op de proef zou stellen. Toen ze zich in het hart van de kloof stortten, werden ze omringd door torenhoge rotswanden die aan weerszijden scherp opliepen, waarbij hun gekartelde randen lange schaduwen over het pad wierpen. Het was een surrealistisch landschap — majestueus, maar onvergeeflijk — dat de nadering van hun tweede en laatste speciale uitdaging van de dag aankondigde.

Het pad werd smaller toen het tussen de rotsformaties kronkelde, waardoor de rijders gedwongen werden voorzichtig over de krappe passen te navigeren. Soms leken de torenhoge kliffen dichter bij hen te komen, en de weg was een dunne draad die door eeuwen van erosie was uitgehouwen. De gladde bodem van de kloof maakte plaats voor ruwe stukken los grind, met grote rotsblokken verspreid langs de zijkanten, die hen deden denken aan de kracht van de natuur om zowel te creëren als te vernietigen.

Met elke bocht onthulde de kloof een nieuw wonder: enorme rotsformaties die eruitzagen alsof ze met de hand waren gebeeldhouwd, waarbij hun kleuren onder het veranderende licht veranderden van dieprood naar lichtbruin. Terwijl je door deze torenhoge rotswanden reed, voelde het alsof de aarde zelf.

Op bepaalde punten werd de baan onvoorspelbaar breder en smaller, waardoor de rijders een zorgvuldig evenwicht moesten bewaren tussen precisie en snelheid terwijl ze door het ruige terrein navigeerden. De torenhoge rotsen en kronkelende paden gaven het gevoel door een labyrint te rijden dat door de tijd is uitgehouwen, waarbij elke bocht een nieuw, adembenemend uitzicht biedt op het dramatische landschap van de kloof.

De constante verschuiving van het wegdek — van hard opeengepakt vuil naar losse rotsen naar diep zand — hield iedereen scherp, en de echo van de motorfietsen die weergalmden op de wanden van de kloof droeg alleen maar bij aan het gevoel van isolatie en avontuur.

Toen de kloof zich eindelijk opende, wisten de rijders dat ze uit een van de meest dramatische en uitdagende stukken van de dag kwamen: een plek waar de rauwe schoonheid van het Namibiaanse terrein zijn sporen had nagelaten op hen en hun fietsen. Maar er was weinig tijd om uit te rusten; bij de uitgang van de canyon wachtte de tweede speciale uitdaging, klaar om hun uithoudingsvermogen opnieuw op de proef te stellen.

Day 4, Special Challenge 2: Rooi Tafel Trial. Tegen de surrealistische achtergrond van torenhoge rotsformaties vereiste de Rooi Tafel Trial zowel precisie als doorzettingsvermogen. De drie rijders begonnen in de startbox, waarbij renner één afging toen de klok begon. De baan was een zwaar proefgedeelte met scherpe bochten, diep zand en uitdagende rotsklimmen. Bij het bereiken van de finish stak renner één zijn hand op om renner twee te laten starten, gevolgd door renner drie. Punten werden afgetrokken voor dabs, het overschrijden van de grenzen of het laten vallen van de fiets. De rijders moesten snel maar voorzichtig te werk gaan, waarbij ze alle drie het parcours binnen een limiet van 5 minuten moesten voltooien.

Rijder Martin Ulreich (252) van het internationale herenteam zei: “Dit gedeelte was erg klein en erg krap. Je moet heel langzaam en voorzichtig rijden, en omdat het zo technisch was, konden we het niet doen zonder onze voeten naar beneden te zetten. We hebben geen fiets laten vallen, dus we hopen dat onze tijd goed was.”

Tussen de adrenaline en de zware concurrentie was er een hartverwarmend moment dat de GS-geest echt wist te bekoren. De rijders van Team India namen, samen met hun MRP, een pauze om elkaar te omhelzen in een hartelijke groepsknuffel. Dankbaar voor de zeldzame kans om samen in Namibië deel te nemen aan de GS Trophy, was het een ontroerende herinnering aan waar dit evenement om draait: kameraadschap, teamwerk en de banden die ontstaan door gezamenlijk avontuur. Het was een echte demonstratie van de teamgeest van GS, waarbij werd aangetoond dat, naast de uitdagingen, de ervaring om hier samen te zijn alles betekende.

Toen de rijders uit de kloof kwamen, veranderde het landschap opnieuw. De rotsen werden scherper en duidelijker, alsof ze door de tijd verhard waren, ze stonden hoog met een wijsheid die oud en onaantastbaar leek — alsof dit de geboorteplaats van Afrika was. De reis naar het westen bracht niet alleen een verandering van omgeving met zich mee, maar ook een verandering in de lucht. De temperatuur daalde snel toen de koude zeebries binnendrong, een verfrissend contrast met de woestijnhitte die ze de hele dag hadden doorstaan.

Toen ze eindelijk Swakopmund binnenkwamen, voelde het alsof ze in een andere wereld stapten. De grimmige woestijn maakte plaats voor de levendige, toeristische sfeer van de kustplaats. Nieuwe huizen stonden langs de oceaan, markten bruisden van energie en de straten bruisden van het leven. Het was alsof ze Namibië achter zich hadden gelaten en naar een compleet nieuw land waren overgestoken.

De dag werd afgesloten met een diner aan de oceaan, het geluid van de golven was een rustgevend decor voor de festiviteiten van de avond. Toen de scores van de dag bekend werden gemaakt, vierden de rijders met een lach en kameraadschap, terwijl ze zich voorbereidden op de uitdagingen van de volgende dag, de langste van de GS Trophy, dag 5.

Citaten:
Rijder Tomas Harrison (122), Team Latin America: “De dag was spectaculair. De vallei was echt geweldig. Vergelijkbaar met wat we gisteren deden, maar dit waren hele smalle, prachtige rotsen, zo'n geweldige ervaring. We reden midden tussen zeer hoge rotsformaties en veel bomen, wat zeldzaam was als je denkt dat we in de woestijn zijn. We reden met team UK en we hadden echt een band. Het was zo'n mooie rit.”

BMW Motorrad International GS Trophy 2024, Namibië.
Algemeen klassement dag twee:
Herenteams:
1. Duitsland, 155
2. Zuid-Afrika, 150
3. Internationaal elftal, 101
4. Brazilië, 98
5. Frankrijk, 95
6. Benelux, 93
7. Italië, 89
8. Latijns-Amerika, 87
9. Zuid-Korea, 85
10. India, 82
11. Verenigd Koninkrijk, 81
11. China, 81
13. Mexico, 78
14. Midden-Oosten, Afrika, 63
14. Japan, 63

Damesteams:
1. Frankrijk, 172
2. Duitsland, 168
3. Japan, 167
4. Internationale Team, 166
5. Zuid-Korea, 160

Je kunt de BMW Motorrad International GS Trophy 2024 volgen op de sociale mediakanalen van BMW Motorrad:
http://www.facebook.com/bmwmotorrad
https://www.instagram.com/bmwmotorrad
https://www.youtube.com/bmwmotorrad
https://www.linkedin.com/bmwmotorrad/showcase/bmwmotorrad
https://www.x.com/bmwmotorrad
https://www.tiktok.com/@bmwmotorrad

Persmateriaal over BMW motorfietsen vindt u in de BMW Group PressClub op www.press.bmwgroup.com