Dag 3 van de BMW Motorrad International GS Trophy 2024 Namibië: Gefluister van zand en steen.

Spitzkoppe. Als deze rotsen konden spreken, zouden ze fluisteren over oeroude winden en tijdloze zonnen. Van schaduwen die zich uitstrekken over het canvas van de woestijn. Als reuzen die bevroren zijn tijdens een dans, hun granieten koepels geschilderd in gouden en karmozijnrode tinten die de botten van de aarde onthullen. Haar grote stenen ribben, die de lucht doorboren en geheimen van vroeger inademen.

Deze beelden legden perfect de scène vast die de rijders begroette op de ochtend van de derde dag van de BMW Motorrad International GS Trophy in Namibië. Badend in de zachte gloed van de dageraad stonden de rotsen als een oud Grieks-Romeins beeldhouwwerk — een meesterwerk van de natuur, met lagen steen die als een deken over elkaar heen waren gedrapeerd. Het was een visueel feest voor de rijders, een kort moment van stilte en bewondering voordat ze de eerste Special Challenge van de dag aangingen, die zich vlak naast de camping afspeelt.

Day 3, Special Challenge 1: The Spitzkoppe INSTA360 Challenge. Met alleen een instructieblad en een kompas gaan de rijders te voet op zoek naar een verborgen houten bord van de GS Trophy in het ruige terrein rond Spitzkoppe. Ze moesten vijf stappen volgen: ze moesten door het rotsachtige landschap navigeren om hun doel te bereiken, vervolgens een selfie maken met het bord en terugkeren naar het beginpunt — en dat allemaal terwijl ze tegen de klok raceten. Met een Insta360-camera die al hun bewegingen vastlegde, renden de rijders over rotsen en over smalle paden, terwijl ze met hun ogen het terrein afspeurden op zoek naar aanwijzingen. De uitdaging stelde hun navigatievaardigheden, richtingsgevoel en snelle manier van denken op de proef, allemaal onder de druk van de tijd.

Rijder Scott Acheson (133) van Team USA zei: “Deze oefening was geweldig! Het hielp dat ik ben opgegroeid zonder GPS en moderne navigatiesystemen. Mijn training voor de Marine Corps heeft zijn vruchten afgeworpen.”

Nadat ze Spitzkoppe hadden verlaten, trokken de rijders naar het noorden, kronkelend door landerijen waar het landschap met elk moment dat voorbijging bijna leek te veranderen. Plotseling, alsof er een onzichtbare lijn in het zand was getrokken, maakten de velden plaats voor de uitgestrekte, lege uitgestrektheid van de woestijn. Het was alsof iemand had gezegd: “Hier beginnen de landerijen én hier begint de woestijn.”

Terwijl ze door deze scherpe grens reden, waren de rijders getuige van het ongelooflijke doorzettingsvermogen van de natuur - verschillende plekken waar eeuwen geleden ooit kleine kreekjes kronkelden en een spoor van leven achterlieten in de vorm van schaarse vegetatie die worstelde tegen het dorre land. Al snel bereikten de rijders de locatie voor de tweede Special Challenge van de dag.

Dag 3, Special Challenge 2: The Camel Thorn Tree Challenge. In deze uitdaging moesten de rijders hun snelle manier van denken en samenwerken bewijzen door te laten zien hoe ze een band onder tijdsdruk kunnen aansluiten. Zodra ze de startlijn verlieten, sprong een renner op de motorfiets en racete naar de hulpbehoevende motorfiets, terwijl een andere er te voet vandoor ging om zich bij hen te voegen. De derde renner pakte de gereedschapskist en haastte zich om de anderen te ontmoeten. Toen alle drie de rijders de hulpbehoevende fiets hadden bereikt, was de taak duidelijk: samenwerken om de band zo snel mogelijk aan te sluiten. Met hun handen die snel bewogen en scherpgesteld waren, repareerden ze de band, waardoor de uitdaging tot een einde kwam.

Rijder JP Boer (232) van Team South Africa zei: “We hebben het erg naar onze zin gehad. Er waren geen haperingen en onze tactiek was heel eenvoudig: zo snel mogelijk. Al onze rijders voelen zich redelijk op hun gemak bij dit soort uitdagingen.”

Terwijl de rijders hun reis vervolgden, reden ze de nu droge Omaruru-rivier binnen, een van de kortstondige rivieren van Namibië, die een natuurlijke levensgang door het dorre landschap vormde. De droge rivierbedding strekte zich voor hen uit, omzoomd met oude kamelendoorn- en Anabomen die onderdak en voedsel boden aan de woestijnaangepaste dieren zoals kudu, oryx en bavianen. Zelfs in droge toestand vertelde de Omaruru-rivier verhalen over de ongetemde kracht van de natuur, de stroming die tijdens het regenseizoen onverwacht kon stijgen en de woestijnbodem elk jaar opnieuw vorm kon geven.

Het terrein van deze vallei werd nog uitdagender. De muren, geschilderd in alle denkbare tinten grijs en bruin, leken een meesterwerk dat door de tijd was geëtst. Het pad werd smaller en breder, soms slechts een paar meter breed, en opende zich vervolgens tot een breedte van bijna 100 meter. Tijdens het rijden door het diepe zand dat de bodem van de kloof vulde, werd elke bocht een test van vaardigheid en concentratie.

Met de zon recht boven je hoofd wierp het middaglicht geen schaduw, waardoor het landschap vlakker werd en de vele dalen en richels van de weg verborgen bleven, wat de rit nog lastiger maakte. De kleurvariaties in de gelaagde wanden van de kloof duidden op de langzame, krachtige bewegingen van de aardkorst, een stille herinnering aan de eeuwenoude en voortdurende transformaties van de planeet. Het was echter de perfecte gelegenheid voor de deelnemers om de extra speciale uitdaging van de dag, de Photo Challenge, te voltooien.

Door deze uitdagingen aan te gaan, gingen de rijders op weg naar de lunchpauze, een welverdiende rust na een ochtend vol meedogenloos terrein en meedogenloze hitte.

Slechts een paar kilometer voor de lunchpauze kwamen de rijders de derde speciale uitdaging van de dag tegen.

Day 3, Special Challenge 3: The Omaruru METZELER Challenge. Deze keer stonden alle drie de rijders in een rij, klaar om het parcours in estafettestijl aan te pakken. Rijder één vertrok eerst, navigeert door een bochtig parcours, cirkelt rond de vlag, dan omhoog en over een rots voordat hij via de uitgangspoorten terugkeert naar de start. Eenmaal terug gaf hij de tweede renner een high-five, die meteen op pad ging om het parcours te herhalen. Het proces werd voortgezet toen de tweede renner terugkeerde en een high-five gaf aan de derde renner, die vervolgens het parcours voltooide. De uitdaging draaide om snelheid, precisie en teamwerk: de klok stopte pas toen de derde renner over de finish kwam en terugkeerde naar de start.

Rijder Stephan Sleeckx (142) van Team Benelux zei: “Het was erg veeleisend, en het zand was erg diep, maar het ging eigenlijk goed. Ik had slechts één dab, en mijn teamlid had één val, maar het ging heel goed. Het was een snelle uitdaging maar erg stoffig.”

Op de terugweg naar het Spitzkoppe-kamp werden de rijders getrakteerd op een adembenemend uitzicht op de Brandberg in de verte, waarvan de contouren nauwelijks zichtbaar waren aan de horizon. Brandberg staat bekend om het oude schilderij van de Witte Dame dat in de grotten is gevonden. Het is een plek die rijk is aan geschiedenis en ooit de locatie was van een mijnstadje dat tin uit de diepten haalde.

De terugweg bood eerder op de dag een welkome afwisseling van het meedogenloze zand. De drukke baan, afgewisseld met rotsachtige stukken, zorgde voor een vlottere rit, waardoor de rijders op adem konden komen en konden genieten van het veranderende landschap. Het terrein bleef verrassen door zijn diversiteit; aan de zijkanten van het pad verschenen kleine vulkanische rotsen, schijnbaar doelgericht geplaatst, gelijkmatig verspreid als stenen in een zen-tuin.

Toen ze hun bestemming naderden, verscheen aan de horizon de majestueuze rotsformatie Spitzkoppe. Het steekt hoog boven het landschap uit als het hoogste gebouw in een rustig dorp en wenkte zijn bewoners naar huis.

De dag werd afgesloten met de bekendmaking van de resultaten en een teaservideo voor dag 4 van de GS Trophy, waardoor de rijders reikhalzend uitkeken naar de uitdagingen die hen te wachten staat.

Citaten:
Rijder Dmytro Ivanov (251), internationaal herenteam: “Dit was een geweldige rit op het zand! Perfecte omstandigheden, en ik hou ervan om in het zand te rijden. Je weet niet wat het leven morgen brengt. We moeten dus vandaag leven. En vandaag wilde ik rijden in het zand!”

Rijder Dake Zue (191), Team China: “Het was een heel uitdagend. We hebben geen problemen met zand, maar het was een heel lang zandpad, bijna 50 kilometer, en dat maakte het voor ons uitdagender.”

Rijder Andrea Gioia (151), Team Italië: “Ik heb echt genoten van het zand. Mijn vader, Massimo (Rijder 152), is beter en ik moest van hem leren toen ik jonger was. Ik had dus een geweldige leraar.”

BMW Motorrad International GS Trophy 2024, Namibië.
Algemeen klassement dag twee:
Herenteams:
1. Duitsland, 127 punten
2. Zuid-Afrika, 113
3. Internationale team, 88
4. Brazilië, 80
5. India, 75
5. China, 75
7. Benelux, 73
8. Frankrijk, 70
8. Italië, 70
10. Verenigd Koninkrijk, 67
11. Zuid-Korea, 64
12. Japan, 58
13. Latijns-Amerika, 57
14. Mexico, 50
15. Midden-Oosten, Afrika, 48
16. Verenigde Staten, 29

Damesteams:
1. Internationale team, 134
2. Frankrijk, 133
3. Japan, 133
4. Duitsland, 131
5. Zuid-Korea, 126
6. Benelux, 117

Je kunt de BMW Motorrad International GS Trophy 2024 volgen op de sociale mediakanalen van BMW Motorrad:
http://www.facebook.com/bmwmotorrad
https://www.instagram.com/bmwmotorrad
https://www.youtube.com/bmwmotorrad
https://www.linkedin.com/bmwmotorrad/showcase/bmwmotorrad
https://www.x.com/bmwmotorrad
https://www.tiktok.com/@bmwmotorrad

Persmateriaal over BMW motorfietsen vindt u in de BMW Group PressClub op www.press.bmwgroup.com